25 05 br. w ramach VIII Lubelskich Spotkań Poetyckich "Miasto Poezji" organizowałam spotkanie Anny Marii Mickiewicz, mieszkającej obecnie w Londynie, a pochodzącej z Lublina.
Poetka o ogromnym dorobku, znana i ceniona za granicami naszego kraju...i tutaj pojawiło się pytanie, czy p. Ania jest znana i u nas? Czy Lublin pamięta swoją poetkę? Czy mieszkańcy miasta mają jakiekolwiek informacje o sukcesach, działalności p. Ani?
Jak to jest naprawdę?
Obecnie mija 30-lecie pracy twórczej poetki, a dokładnie w tym roku mija 30 lat od debiutu literackiego.
Przy tej okazji wypadałoby przypomnieć mieszkańcom postać poetki.
Tym, którzy nie byli na spotkaniu, przekazuję dobrą wiadomość, możliwe, że zorganizujemy kolejne spotkanie z poetką w Lublinie i przy dobrych okolicznościach może uda się spotkać z p. Anią osobiście. Na ostatnim spotkaniu, jej wiersze czytał dr Tomasz Niedokos.
Na zdjęciu Anna Maria Mickiewicz.
Anna Maria Mickiewicz – urodzona w Polsce, w Lublinie, od lat mieszka poza krajem – początkowo w Kalifornii, obecnie, od dwudziestu lat, w Londynie.
Wyróżniona zaszczytnym tytułem Autorki Roku 2013, nadanym przez amerykański portal literacki „miasto literatów 2000++”. Publikuje w językach polskim i angielskim. Anglojęzyczny utwór A Grey Coat wygrał międzynarodowy konkurs poetycki organizowany przez brytyjskie wydawnictwo Poetry Space w 2013 roku. Autorka wielokrotnie publikowanych i przedstawianych wierszy: Anioł w Londynie i A London Dream.
Publikuje od 1980 roku, kiedy to współredagowała studenckie pismo Wywrotowiec. Od tego czasu jej artykuły były drukowane w wielu pismach ogólnopolskich i zagranicznych. Najciekawsze z artykułów złożyły się na książkę Okruchy z okrągłego stołu. Polskie impresje z lat 1989–1995 (Lublin: Norbertinum, 2000). W 1985 roku opublikowała debiutancki tom wierszy Dziewanna (wydanie II poszerzone, pt. Proscenium, ukazało się w 2010 roku w wydawnictwie Norbertinum). Ostatnio, opublikowała anglojęzyczny tomik London Manuscript w brytyjskim wydawnictwie Poetry Space. Wraz z Danutą Błaszak wydały antologię Flying Between Words , Contemporary Writers of Poland (Orlando: Dreammee Little City, 2015).
Utwory poetyckie autorki zamieszczone zostały między innymi w antologiach: Chopin with Cherries. A Tribute in Verse, (Moonrise Press: Los Angeles, 2010) Through A Child’s Eyes: Poems From World War Two, chosen by Moira Andrew (Great Britain: Poetry Space Ltd., 2013), Contemporary Writers of Poland, edited by Danusia Błaszak (Orlando: Dreammee Little City, 2013), The Arts of Being Human, Volum 13, Brian Wrixon Books, (Burligton, Ontario, Canada 2015), Piękni Ludzie. Poeci mojej emigracji, wybór Adam Siemieńczyk (Warszawa: Wyd. IBiS, 2012). W 2013 roku przedstawiła swe utwory podczas prestiżowego festiwalu literackiego w Kornwalii – The Penzance Literary Festival. Wiersze w języku angielskim poetka prezentuje również podczas spotkań literackich w Londynie. Anna Maria Mickiewicz publikowała między innymi w: londyńskim „Dzienniku Polskim”, nowojorskim „Nowym Dzienniku”, „Przeglądzie Polskim”, miesięczniku literackim „Akant”, „Poezji dzisiaj”, „Tyglu”, „Galerii” londyńskim „Pamiętniku Literackim”, „Nowym Czasie” (UK) oraz w anglojęzycznych magazynach literackich: „South Bank Poetry”(UK) „Kritya”, „The Exiled Ink” (UK),” ”The Screech Owl”(UK) „Syndic Literary Journal” (CA), „Lost Coast Review”(CA) a także w „The Davis Enterprise” (CA). Jej utwory prezentowane były w Polskim Radiu, w londyńskim programie radiowym „Poets Anonymous” i w radiu australijskim. Zajmuje się również przekładami poezji z języka angielskiego na język polski. Współpracuje z kwartalnikiem literackim „Quo Vadis?” Członkini The English Pen. Przez wiele lat pełniła funkcję członkini Zarządu Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie, obecnie jest członkinią Rady Opiniotwórczej ZPPnO. Redaguje też roczniki londyńskiego „Pamiętnika Literackiego”. Prowadzi portal „Fale Literackie/Literary Waves” http://www.faleliterackie.com/, który przedstawia twórczość autorów emigracyjnych. Rozpoczęła wraz z University College London, z udziałem międzynarodowych grup poetyckich, spotkania w ramach Światowego Dnia Poezji UNESCO - Europejskie Dialogi Poetyckie.
Jest też współautorką opracowań o charakterze eseistycznym zamieszczonych w trzech pracach zbiorowych – Proza polska na obczyźnie. Problemy – dyskursy – uzupełnienia, t. 1-2, Rzeszów 2007, W kręgu twórczości pisarzy emigracyjnych. Kontynuacje, Rzeszów: Wydawnictwo UR, 2011. ISBN: 978-83-7338-640-2 oraz Lublin 2020. Wizje rozwojowe, Lublin 2009. Ponadto wstępy jej autorstwa ukazały się w książkach: Krzysztofa Muszkowskiego pt. Spod angielskiego parasola, Toruń 2006, w australijskim zbiorze opowiadań Moja emigracja. My migration, Buccan 2012 (Australia) i w tomiku poetyckim Steva Rustona Burning a Paper Plate—Towards a New Art, erbacce-press publications Liverpool UK 2014 . Recenzja jej autorstwa ukazała się w australijskiej antologii pt. Jeden dzień. Polska, jaką pamiętam, Wyd. Favoryta (Australia 2014). Współpracowała z wieloma organizacjami, m.in. z brytyjskim kanałem telewizyjnym Channel 4 i Instytutem Spraw Publicznych w Warszawie. Członkini jury konkursów literackich. Wraz z brytyjskim tłumaczem literatury polskiej Noelem Clarke’iem brała udział w tworzeniu wystawy Eagle and Lion, którą można było zwiedzać podczas oficjalnej wizyty królowej Elżbiety II w Polsce. [opr. red. na podstawie materiałów archiwalnych autorki]
„London Manuscript”
"Tomik Anny Marii Mickiewicz London Manuscript, opublikowany przez brytyjskie wydawnictwo Poetry Space w języku angielskim, nie jest wielostronicową księgą, jak to czasami bywa, gdy autorzy wysilają się, wymyślając dodatkowe wiersze na użytek wydawcy, by zapełnić kartki wymaganą ilością utworów. Książka zawiera dwadzieścia sześć stron, na których Anna Maria dzieli się z czytelnikami swymi przemyśleniami na kanwie poetyckich podróży do Francji, Warszawy, Lublina, Oxfordu, Londynu, Archangielska i wielu innych miejsc.W utworze Summer in Seaford zostajemy obdarowani delikatnymi określeniami: „The sun sheds it’s golden drops / The sea devours them instantly” („Słońce zrzuca złote krople / Morze pożera je natychmiast”).
Natomiast w wierszu Another Alexandra Palace Spring przedstawia czytelnikowi panoramę miasta i myląc trop, kończy niewinnie: „We embrance” („Obejmujemy się”).
Jej głębokie wejście w kulturę angielską potwierdza utwór Reflected in Porcelane, pokazujący, że wszystko tu można rozwiązać dzięki „tea only with milk” („herbata, tylko z mlekiem”). Wiersze są rozważne i zwięzłe, czego oczekujemy od doświadczonego twórcy.
Poetka umieszcza nas wygodnie pomiędzy Wschodem i Zachodem.
W utworze December the Thirteenth wspomina ten dzień jak złą wróżbę, a mieszkała wówczas w Polsce: „A crumbling world order cries out for help” („Porządek świata / Wzywa pomocy”); „The voice of The Subversive faltered and fell [...] / another empire topples, just like that / Not even sheets of paper anymore” („Rozpadły się słowa Wywrotowca / Niczego nie przypominają żółte kartki // Czy runie kolejne cesarstwo... / Ot tak...”).
Tomik zawiera również fragment prozy poetyckiej pt. Chocolate, która charakteryzuje się wielowymiarowością. Oparta na niezrealizowanym do końca kobiecym wyznaniu miłości do czekolady, rozpoczyna się w Warszawie w latach 60., dociera do Ameryki i Włoch, aby powrócić do Warszawy na przełomie tysiącleci. Zawiera w sobie przyjemność i ból, radość oczekiwania i jednak gorzki smak współczesnych zmian.
Anna Maria Mickiewicz wyszła z okresu uczenia się poetyckiego zawodu już wiele lat temu i obdarowuje hojnie świat poetycki swym czasem, organizując w Londynie wydarzenia literackie, redagując, pisząc i wybierając poematy do czasopism. Podejmuje się tłumaczeń, ale jest też skłonna prosić Toma Wachtela o tłumaczenie niektórych poematów. Utrzymując żywe odczucie Polski, równocześnie odkrywczo obserwuje Zjednoczone Królestwo.
London Manuscript to znakomite studium napisane ręką poetki-emigrantki, żyjącej poza granicami kraju, która przygląda się nowemu otoczeniu. Świadoma swej przeszłości, jednak nie spogląda jedynie wstecz, lecz stara się przyswajać teraźniejszość i nieznaną przyszłość. Obserwacje i skojarzenia poetki-cudzoziemki z kraju niegdyś będącego pod jarzmem są oświecające i śmiałe."
Ted Smith-Orr
Tłum. z j. ang. Tomasz Niedokos
Londyn 2014
Anna Maria Mickiewicz, London Manuscript, Poetry Space, Bristol 2014, ISBN: 978-1-909404-18-2 40 pages, booklet
http://www.poetryspace.co.uk/2014/07/london-manuscript-by-anna-maria-mickiewicz/
Ted Smith-Orr – poeta, wydawca, radiowiec, ilustrator. W 1991 roku przystąpił do londyńskiej grupy poetyckiej Poets Anonymous. Wydawca serii poetyckiej „Creative Energy Publications”. Wraz z poetą Peterem Evansem prowadzą w Londynie radiową audycję poetycką The Poets Anonymous, Poetry Programme (www.croydonradio.com). Wielokrotnie zapraszany do jury konkursów poetyckich w Wielkiej Brytanii.
Prof. Eugeniusz S. Kruszewski:
"POETKA OBOJGA JĘZYKÓW
Anna Maria Mickiewicz
Nasza bohaterka wyjechała z Polski wraz z mężem, stypendystą naukowym do Stanów Zjednoczonych w okresie rozpoczętych przemian ustrojowych w kraju. Po kilku latach nastąpił powrót do Europy a mąż karierę naukową kontynuuje w Londynie. W tym okresie poetka nie traci czasu, doskonali swój warsztat dziennikarski i poetycki, bo wbrew pozorom, to sztuka trudna i niewdzięczna.
Jest absolwentką UMCS w Lublinie i Media and Cultural Studies Birkbeck College London. Pracę dziennikarską rozpoczęła w 1980 r. publikując artykuły i współredagując studenckie pismo „Wywrotowiec”. Jej reportaże, artykuły i wywiady ukazywały się w pismach lubelskich, ogólnopolskich i zagranicznych. Drukowała m.in. na łamach tygodnika „Wprost”, londyńskiego „Dziennika Polskiego” i „ Nowym Czasie”, nowojorskim „Nowym Dzienniku”, miesięczniku literackim „Akant”, w lubelskim „Tygodniku Współczesnym” (1990 – 1991) i w „Relacjach”. Zamieszczała swoje prace w powstałym po 1989 r. piśmie „Dzień. Gazeta Lubelska”, a także w „Kurierze Lubelskim”.
Być może na początku pisanie wierszy było szkoleniem, ale szybko zrobiła krok nadający im walor literacki. W 1984 r. wydała tomik poetycki pt. „Dziewanna” a następnie zbiór tekstów dziennikarskich pt. „Okruchy z okrągłego stołu” (Lublin, „Norbertinum”, 2000), który prezentował codzienność Polski w okresie transformacji ustrojowej w pierwszym etapie przemian w latach 1989 – 1995.
Pobyt poza krajem ojczystym, w obszarze języka angielskiego, a jednocześnie kultywowanie języka ojczystego i nabytego, świadczy o świadomym wzbogacaniu własnej duchowości oraz otwierania się na otaczającą cywilizację. To zaś pozwala na przenikanie kultur objawiające się tak w życiu prywatnym, jak twórczości artystycznej. Ten okres był również czasem doskonalenia swoich umiejętności twórczych i redaktorskich.
Pojawienie się poza krajem młodej poetki z pewnym dorobkiem literackim wzbudziło niewątpliwie zainteresowanie londyńskich działaczy społecznych nie tylko przedsiębiorczą osobą, ale i twórczością, w stosunkowo niewielkim środowisku polskich pisarzy osiadłych poza Polską.
Niepodległościowa emigracja trwała już wówczas ponad pół wieku. Dopiero upłynęło siedem lat od przekazania insygniów prawowitych władz na Zamku w Warszawie prezydentowi Polski Lechowi Wałęsie, a w polskim Londynie oswajano się z nową rzeczywistością tak poza Polską, jak i w kraju.
Związek Pisarzy Polskich na Obczyźnie został założony w 1946 r. przez pokolenie twórców, które silnie zaznaczyło swoją obecność w kulturze narodowej przed wojną. Świadczy o tym bogactwo zawarte nie tylko na łamach od „Wiadomości Literackich”, „Gazety Literackiej” do „Prosto z Mostu”, ale także sukcesy międzynarodowe, jak literacka nagroda Nobla, którą otrzymał Władysław S. Reymont za powieść „Chłopi” w 1924 r., złoty medal IX letnich Igrzysk Olimpijskich w zakresie literatury Kazimierza Wierzyńskiego za „Laur olimpijski” w Amsterdamie w 1928 r. i brązowy medal dla Jana Parandowskiego za „Dysk olimpijski” na Olimpiadzie w Berlinie 1936 r.
Na jesieni 1945 r. powstał Komitet Organizacyjny, do którego weszli: Stanisław Baliński, Antoni Bogusławski, Stefan Gacki, Józef Kisielewski, Stanisław Stroński, Tymon Terlecki i Stefania Zahorska. W połowie sierpnia 1946 r., po rozwiązaniu oddziału Polskiego PEN-Clubu w Londynie (1 sierpnia 1946 r.), na zebraniu założycielskim powstał Związek Pisarzy Polskich na Obczyźnie, którego prezesem został romanista i publicysta Stanisław Stroński (1882-1955) i uchwalono swój statut. Statut zmieniano później kilkakrotnie. Najważniejszych zmian dokonano po 1989 r., zezwalając członkom ZPPnO do wstępowania do organizacji twórczych w Polsce, a także rozszerzając członkostwo na pisarzy mieszkających w Polsce oraz na pisarzy obcych piszących w języku polskim.
Znamienny był fakt wyboru Krystyny Bednarczykowej na prezesa Związku w latach 2005-2010. Dodajmy, że „Oficyna Poetów i Malarzy”, którą K. Bednarczykowa (1923-2011) prowadziła wraz z mężem Czesławem (1912-1994) w latach 1949-1980 w Londynie, była niezależną placówką. Ta niezależność reprezentowana przez właścicieli „Oficyny” była otaczana niechętnym stosunkiem części polityków niepodległościowej emigracji.
Na najwcześniejszej liście członków Związku z 3 grudnia 1947 r. są 102 nazwiska. Większość pisarzy, to mieszkańcy Wielkiej Brytanii, ale członkami są również autorzy mieszkający w różnych krajach Europy zachodniej, obu Ameryk i Australii, a po 1989 r. także z Polski. Obecnie lista członków obejmuje 88 pisarzy, a wśród nich jest także nasza bohaterka.
Do Związku przystąpiła po spełnieniu wymogów formalnych za prezesury profesora Józefa Garlińskiego, oficjalnie została przyjęta 28 stycznia 2002 r. Niebawem weszła także do zarządu Związku (2002-2012) oraz Komitetu redakcyjnego organu Związku. Prezes do życzeń powodzenia w pracy twórczej, dołączył prośbę, by trwała przy „Pamiętniku Literackim” (2002-) i tę prośbę traktuje, jak testament. Później została także powołana do Rady Programowej ZPPnO.
*
Po zgonie długoletniego prezesa Garlińskiego (1913-2005), który sprawował tę funkcję w latach 1976-2003, nastąpił okres przejściowy spowodowany krótkimi kadencjami jego następców. Prezesem w latach 2003-2004 był poeta, pisarz, historyk sztuki Mieczysław Paszkiewicz (1925-2004), którego zabrała nam nieuleczalna choroba, a po nim w krótkim interregnum w latach 2004-2005 obowiązki prezesa pełnił Krzysztof Muszkowski (1919-2012). Obaj następcy po J. Garlińskim zakreślili program mający na celu przystosowanie Związku do zmian w otaczającym go świecie. Jednakże w czasie jaki mieli do dyspozycji, tylko w części mogli zrealizować swoje zamierzenia.
M. Mickiewicz i niżej podpisany jako desygnowani przez prezesa J.Garlińskiego do zredagowania kolejnego XXIX tomu, z inicjatywy poetki wprowadzili graficzną i formalną zmianę w „Pamiętniku Literackim”, która została pozytywnie przyjęta przez członków. Wyrazem tego jest m.in. podziękowanie prezesa J.Garlińskiego zamieszczone w tymże tomie.
Działalność młodej członkini zarządu nie ograniczała się jednak tylko do pracy redakcyjnej, ale inicjowała w ramach Związku inne przedsięwzięcia mające na celu zaprezentowanie twórczości własnej i kolegów bezpośrednio, w żywym kontakcie z czytelnikami.
Razem z poetą Tomaszem Łychowskim, osiadłym w Brazylii, przygotowała wieczór poetycko-muzyczny „Oblicza przyjaźni”, który cieszył się wielkim zainteresowaniem. Gospodarzem wieczoru był prezes Andrzej Krzeczunowicz, który przedstawił obojga artystów. Wśród obecnych na wieczorze była m.in. dyrektor Instytutu Kultury Polskiej Anna Błasiak i przedstawiciele grupy poetyckiej KaMPe. Wieczór odbył się 11 października 2010 r. w reprezentacyjnej sali Instytutu Polskiego i Muzeum im. W.Sikorskiego.
Poetka zainicjowała i prowadziła pierwszą stronę internetową ZPPnO, prowadzi także portal „Fale literackie”, a w 2011 r. powołała w ramach Związku konkurs internetowo-blogowy, mianowicie Międzynarodowy Konkurs Literacki „Wielkie Dziwy”. Pomysł zrodził się w wyniku dyskusji o różnorodności życia kulturalnego współczesnej migracji i dysponowania nowoczesnymi środkami komunikacji.
Podsumowanie Konkursu odbyło się w październiku tegoż roku podczas uroczystości 60-lecia Nagrody Literackiej ZPPnO w Londynie. Jury konkursu pracowało w składzie: literaturoznawca dr Urszula Chowaniec (School of Slavonic and East European Studies UCL), krytyk literacki dr Anna Marchewka (UJ) i Anna Maria Mickiewicz.
Dr Urszula Chowaniec podsumowując Konkurs powiedziała m.in.
„Konkurs literacki jest zaproszeniem Autorek i Autorów do konfrontacji swoich słów z innym słowem. Gdy słowa tworzą nasz świat, pośredniczą w nazywaniu uczuć i doświadczeń, stają się niemal intymne. Stąd też wystawiać je na oko krytyki, czy krytyczek literackich nie jest gestem łatwym, gdyż wyraża zgodę na ocenę, na sąd. Pozostaje tylko utwór, który oznacza dla czytelnika coś innego niż znaczył dla Autorki, czy Autora. Opinia krytyczna, to symboliczne podporządkowanie tekstu regułom, gustom, wyznacznikom. Członkinie Jury starały się przeczytać utwory z uwagą, posłuchać wszystkich historii, by wybrać te, które w sposób najciekawszy starają się opisać to, co chcemy nazywać rzeczywistością. Za udział w naszym Konkursie bardzo dziękujemy. Wybór, jak to wybór, nie był łatwy, dlatego poza pierwszym, drugim miejscem, przyznałyśmy również wyróżnienia”.
Jury z pośród kilkudziesięciu utworów przyznało pierwsze miejsce Grzegorzowi Spisowi za wiersz „Katowice, lato 99, sobota, gdz.19.26”, a drugie miejsce – Mirosławie Kruszewskiej za wiersz „Sen”; poza tym przyznano dwa wyróżnienia – Jackowi Wąsowiczowi za opowiadanie „Talerz Zabłąkanego Wędrowca” i Ryszardowi Grajkowi za wiersz „Rodziców wspomnienie”. Laureaci zostali uhonorowani Dyplomami. Nagrodzone utwory wraz z oceną jury zostały zamieszczone w „Pamiętniku Literackim” (T.41 s.127-134). Naturalnie, żałować należy, że dobrze zapowiadający się konkurs nie jest kontynuowany.
W tymże roku z inicjatywy poetki wraz z innymi członkami Związku, londyńskimi poetami, oraz zespołem muzycznym, zorganizowano inscenizację liryczno-muzyczną „Tu i Tam”, którego treścią była własna twórczość członków. Przedstawiono ją 22 maja 2011 r. w Sali „JazzCafe” w Polskim Ośrodku Społeczno-Kulturalnym (POSK) w Londynie.
Dynamika twórcza nie przesłania jednak faktu naszego przemijania. Poetka daje temu wyraz w artykule „Zatopieni w ciszy pisarze”, w którym przypomina, że na londyńskich cmentarzach spoczywają pisarze, których mogiły są coraz mniej widoczne w okalających je chaszczach. Tylko na jednym cmentarzu mamy takie postaci, jak na przykład: Teodozja Lisiewicz (1903-1975), Zygmunt Tempka Nowakowski (1891-1963), Adam Pragier (1886-1976), Tadeusz Sułkowski (1907-1960) i Stefania Zahorska (1890-1961), oraz tragicznie zmarła plastyczka Krystyna Herling-Grudzińska, współpracująca z Oficyną Poetów i Malarzy.
Przypomina się tu epizod Karoliny Lanckorońskiej (1898-2002), która wyruszyła w latach 1970-tych z Rzymu na poszukiwanie grobu poety Stefana Floriana Garczyńskiego (1805-1833). Po wielu trudach dotarła do miejsca na cmentarzu w Avinion (Francja). Widok był żałosny. Zleciła więc rekonstrukcję mogiły, by była godna polskiego poety, przyjaciela Adama Mickiewicza, który opiekował się chorym na płuca bohaterem Powstania 1830/1831 r.
Warto również przypomnieć, że od czasu wydania przez Związek Pisarzy Polskich na Obczyźnie „Literatury Polskiej na Obczyźnie 1940-1960” pod redakcją Tymona Terleckiego w 1965 r. nie mamy w naszej literaturze opisu miejsca pochówku naszych pisarzy nie tylko w Londynie, ale w ogóle w Wielkiej Brytanii, by jak podkreślono – „stanowił on o naszej kulturze, spuściźnie i zachowaniu ciągłości oraz pamięci literackiej”. Mamy tu na myśli m.in. takich literatów, jak Stanisław Baliński (1899-1984), którego miejsce pochówku znają nieliczni, Jan Bolesław Bielatowicz (1913-1965), Aleksander Bregman (1906-1967), Wiktor Budzyński (1906-1972), Edward Eugeniusz Chudzyński (1921-1990), Stanisław Zadrożny (1908-1977), Karol Zbyszewski (1904-1990) i inni, którzy odeszli od nas po 1964 r. a stanowili znaczącą elitę polskiej emigracji 1939 r. Być może jest to zadanie przekraczające obecne możliwości zorganizowanej emigracji, ale nie sądzę, by zrobił to ktoś za nas. W krajowych słownikach możemy się dowiedzieć, że zmarł w danym kraju i ewentualnie miejscowości, w której żył, ale brak cmentarza i numeru grobu. Pozostaje rzecz jasna także sprawa dbałości o te mogiły, gdy zabrakło najbliższych zmarłego.
Poetka ma łatwość w nawiązywaniu kontaktów i ciekawość poznawania różnych środowisk. Podczas prac redakcyjnych nawiązała owocne kontakty z wieloma autorami mieszkającymi w Londynie, jak i w świecie. Najbliżej było z Krzysztofem Muszkowskim (1919-2012), prawnikiem, pisarzem i publicystą a w czasie wojny pilotem. Był obdarzony wrażliwością i był człowiekiem pełen taktu a we współżyciu społecznym oznaczał się wyrozumiałością. Widział, że historyczna, oryginalna, racja bytu Związku przestała istnieć, ale jednocześnie spoglądał w przyszłość i dążył do poszerzenia jego ram i uaktywnienia na terenie międzynarodowym. Wpływ na prace redakcyjne mieli prócz naczelnego redaktora także inni, jak Marian Pankowski, Tadeusz Wyrwa i Tomasz Łychowski a w zakresie grafiki - Piotr Sanetra. Wieloletnia i owocna współpraca z Krystyną Bednarczykową, zwłaszcza dyskusje dotyczące materiałów, w tym poezji, nadsyłanych przez autorów do redakcji „Pamiętnika Literackiego”. Niejako w podzięce za lata wyjątkowych i osobistych kontaktów razem z mężem Tomaszem podczas uroczystości pogrzebowej i na łamach londyńskiego „ Nowego Czasu” pożegnała byłą prezes.
*
Twórczość Anny Marii Mickiewicz to poezja i eseistyka. Tomik poetycki „Proscenium” jest drugim, poszerzonym wydaniem debiutanckiego tomiku „Dziewanna”, opublikowanego w Warszawie w 1985 r. przez „Galerię Słowa”, skupiającą wówczas niezależnych wydawców i autorów działających bez zezwolenia ówczesnych władz. Wydawnictwo było związane z salonem literackim i ze środowiskiem profesora Kazimierza Dąbrowskiego (1901-1980), lekarza medycyny, psychologa i filozofa, twórcy teorii dezintegracji pozytywnej. Wówczas dyskusje poetyckie organizowano w prywatnych domach i miały nieoficjalny charakter. Tomik został zaprezentowany podczas spotkania w Warszawie, w salonie literackim poetki Czesławy Boydy Dąbrowskiej. W słowie wstępnym w „Proscenium”, Krzysztof Muszkowski napisał, że autorka prezentuje wiersze opublikowane w 1985 roku, uzupełnione o cykl zatytułowany „Wspomnienia”. I dalej: „Utwory w nim zamieszczone powstały w tym samym okresie, nie zostały jednak opublikowane w pierwszej edycji tomiku. Powstały w ważnym okresie dziejowym polskiej historii, na początku lat osiemdziesiątych, tuż po stanie wojennym. Ukazują atmosferę tamtych trudnych dni, nie mają jednak charakteru politycznego. To liryczne odczucia i dyskursy, które nie odwołują się bezpośrednio do konkretnych sytuacji czy wydarzeń. Są poetyckim zapisem klimatu chwili. Autorka instynktownie ucieka od realiów w stronę natury, lecz nie tej sentymentalnej, sielankowej. Podmiot liryczny staje wobec jej drapieżności i niebezpieczeństw. Podejmuje wyzwania, które zostają ubrane w formę krótkich, poetyckich dialogów, ballad. W alegoryczny sposób autorka wprowadza w atmosferę owych dni, z którymi nadal może się identyfikować dorastające wówczas pokolenie. „Proscenium” nawiązuje do „Dziewanny” i oddaje jej charakter poprzez wybór podobnej formy graficznej; dotyczy to zarówno kroju liternictwa, jak i – jakże typowej w owym czasie – oszczędnej szaty graficznej”. Dodajmy, że autorem grafiki tomu jest mąż Tomasz Mickiewicz. Tom wydano w Lublinie w 2010 r.
W 2014 r. w brytyjskim wydawnictwie „Poetry Space” ukazał się tom poezji „London Manuscript” w języku angielskim. Zawartość tomu to słowna ilustracja przenikliwego obserwatora przyrody (parków, ogrodów) i życia kulturalnego w brytyjskiej metropolii.
Autorka jest członkiem The English PEN Club, współpracuje z brytyjskim klubem i literackim Poets Anmonymous (Londyn) oraz z redakcją kwartalnika artystycznego „Quo Vadis”. Przez wiele lat współpracowała z londyńskim serwisem korespondentów. Publikuje w anglojęzycznych magazynach: “Screech Owl”, „South Bank Poetry”, „Kritya”, „The Exiled Ink” (UK), oraz w kalifornijskich: „Syndic Literary Journal”, „Lost Coast Review” i “The Davis Enterprise”,.
Utwory prezentowane były w Polskim Radiu, w londyńskim programie radiowym „Poets Anonymous” i w radiu australijskim. Zajmuje się również przekładami poezji z języka angielskiego na język polski, m.in. Marii Jastrzębskiej (Wielka Brytania) i Johna Guzowskiego (USA).
Również w polskich czasopismach literackich: „Akant”,„Poezja dzisiaj”, „Galeria”, „Tygiel”, Pisarze.pl.
Wraz z Danutą Błaszak opracowałay i wydały antologię poświęconą tematyce lotniczej, „Flying Between Words”, Contemporay Writers of Poland, ( Florida 2015).
Jedną z ważnych pozycji utrwalających twórczość Anny Marii Mickiewicz jest zamieszczanie jej utworów w antologiach. Poetycka twórczość autorki zamieszczona została między innymi w takich antologiach, jak: „Chopin with Cherries. A Tribute in Verse” (Los Angeles 2010), “Contemporary Writers of Poland”, (Orlando 2013),” Piękni Ludzie. Poeci mojej emigracji”, (Warszawa 2012),„The Art. Of being Human” (Canada 2015).
Anna Maria Mickiewicz w 2013 r. przedstawiła swe utwory podczas festiwalu literackiego – The Penzance Literary Festival w Kornwalii, który miał miejsce w dniach 17-21 lipca. Tematem była wojna widziana oczami dziecka. W czasie tej imprezy zaprezentowano antologię „Through A Child’s Eyes: Poems From World War Two Poetryspace, choisen by Moira Andrew” (Bristol, 2013). Do antologii wybrany został utwór naszej poetki, jedynej Polki na tym forum - „A London Dream” poświęcony Kresom Wschodnim RP. W opinii Anglików – „Jeden wiersz, który reprezentuje całe, tak tragicznie doświadczone pokolenie”.
Poetka została w tym samym roku laureatką „Miasta Literatów” (Orlando, USA), którą jak podano w uzasadnieniu:
„Nagrodę przyznano autorce przede wszystkim w uznaniu bogatej wartości literackiej jej wierszy. Urzekły nas indywidualne doświadczenia, emocje poetyckie opisane z uczciwością, ale bez narzucania ocen, wkomponowane w rzeczywistość, w czasoprzestrzeń – tak dyskretnie, że nikt nie będzie zmieniał poezji w politykę. Gdy czytasz i widzisz tę rzeczywistość i jeśli wtedy istniałeś, jeśli wtedy tam byłeś, albo w świecie podobnym – patrzysz na obraz i nagle zaczynasz mówić „a wiesz tak jak ja wtedy...”.
Jak pisze członkini jury Danuta Banaszak – „Urzekła nas harmonia poetki z literackim bogactwem czasoprzestrzeni. Jej pamięć o tych, którzy odeszli, szacunek dla tych, którzy współistnieją. Poezja ta zawiera znajomość historii literatury i współczesnych środowisk literackich, troskę by ocalić od zapomnienia... Świat w czasie i przestrzeni jest jak wielki dywan z wzorami platońskich idei i nićmi łączącymi ludzi i wydarzenia. I na pytanie: „dlaczego Anna Maria Mickiewicz?” Odpowiemy metaforycznie – w uznaniu dla dywanu”.
Dodajmy, że Miasto Literatów 2000++, to portal internetowy z dużą tradycją. Powstał w latach 90-tych, kiedy jeszcze do początku następnego millenium, wydawało się bardzo daleko. Powstał, przetrwał i rozwinął się w największy polski portal literacki poza Polską, skupiający w różnych formach współpracy około dwóch tysięcy twórców na całym świecie. Miasto Literatów 2000++ zajmuje się również działalnością wydawniczą pod hasłem: „Wartości literackie są ponadczasowe. Podobnie jak idea promowania literatury!”
Należy sobie tylko życzyć, by natchnienie i zapał twórczy niezmiennie towarzyszły Poetce na dalszej drodze życia. "
.jpg)
